វាយប៉េងប៉ុងតាមអនឡាញ វាជាកីឡាកម្សាន្តមួយទៀតដែលអាចលេងដើម្បីបង្កើតភាពសប្បាយរីករាយក្នុងក្រុមទន្ទឹមនឹងនេះដែរវាជាកីឡាមួយដែលមានការប្រកួតប្រជែងដែលតម្រូវឱ្យអ្នកលេងមានប្រាជ្ញា។ និង dexterity នៃរាងកាយក្នុងការទទួល - បញ្ជូនកុមារ
ការប្រជែងនេះបានធ្វើឱ្យកីឡាវាយកូនឃ្លីលើតុពេញនិយមជាអន្តរជាតិ។ រហូតដល់ត្រូវបានបញ្ចូលក្នុងការប្រកួតប្រជែងលំដាប់ពិភពលោក ដោយមានការចាប់អារម្មណ៍ពីកីឡាវាយកូនបាល់លើតុ ដូច្នេះ piggy dot com បាននាំយកព័ត៌មានកីឡាវាយកូនឃ្លីលើតុសម្រាប់អ្នក។
ប្រវត្តិកីឡាវាយកូនបាល់លើតុ ឬវាយកូនបាល់លើតុ
កីឡាវាយកូនឃ្លីលើតុត្រូវបានចាប់ផ្តើមជាលើកដំបូងនៅក្នុងឆ្នាំ 1890 (1890) នៅប្រទេសអង់គ្លេស។ កាលពីមុន ឧបករណ៍ដែលប្រើសម្រាប់លេងវាយកូនបាល់លើតុគឺរ៉ាកែតដែលគ្របដោយស្បែក។ ដែលស្រដៀងនឹងដំបងវាយកូនបាល់សព្វថ្ងៃ បាល់ដែលប្រើសម្រាប់វាយគឺជាបាល់សែលុយឡូអ៊ីត។ ដែលធ្វើពីផ្លាស្ទិចពាក់កណ្តាលសំយោគ នៅពេលដែលបាល់ប៉ះនឹងតុ និងប្រចៀវ វាបង្កើតជាសំឡេង "ជ្រើសរើស-មើល" ដូច្នេះ កីឡាត្រូវបានគេដាក់ឈ្មោះតាមសំឡេងដែលវាឮថា "ភីងពុង" ហើយបានរីករាលដាលនៅក្នុងបណ្តាប្រទេសអឺរ៉ុបមុនគេ។
ដែលជាវិធីសាស្រ្តនៃការលេងនៅអឺរ៉ុបដើម វាគឺជាការលេងគ្មានខ្លាញ់ (BLOCKING) និងការរុញ (PUSHING) ដែលក្រោយមកបានក្លាយជាការលេង BLOCKING និង CROP ឬហៅថាការលេងកាត់។ វិធីសាស្រ្តនៃការលេងនេះគឺពេញនិយមយ៉ាងខ្លាំងនៅអឺរ៉ុប។ ចំពោះរបៀបកាន់ឈើវិញ មាន២ប្រភេទគឺដៃឈើ (SHAKEHAND) ដែលយើងហៅថា ។ "ការក្តាប់អ៊ឺរ៉ុប" និងការក្តាប់ប៊ិចឈើ (PEN-HOLDER) ដែលយើងហៅថាវា។ "ចំណុចទាញឈើចិន"
នៅឆ្នាំ 1900 (គ.ស. 1900) បានចាប់ផ្តើមលេចចេញនូវការប្រើប្រាស់សត្វប្រចៀវជាមួយគ្រាប់កៅស៊ូជំនួសស្បែកសត្វ។ ឬការលុកលុយ (ATTRACK ឬ OFFENSIVE) ដោយប្រើដៃខាងមុខ (FOREHAND) និងខ្នងដៃ (BACKHAND) បានចាប់ផ្តើមដើរតួនាទីកាន់តែធំ។ ហើយនៅតែពេញនិយមជាមួយរ៉ាកែតអ៊ឺរ៉ុប ដូច្នេះហើយ អឺរ៉ុបត្រូវបានចាត់ទុកថាជាមជ្ឈមណ្ឌលនៃកីឡាវាយកូនឃ្លីលើតុ។វាយប៉េងប៉ុងតាមអនឡាញ
No comments:
Post a Comment